کد مطلب:29431 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:88

بعد از نماز مغرب












4504. امام علی علیه السلام - در دعایش پس از نماز مغرب -:سپاس، خدایی را كه شب را در روز فرو می برد و روز را در شب فرو می برد. سپاس، خدای را هرگاه كه شب رسد و فرا گیرد، و سپاس، خدای را هرگاه ستاره ای بدرخشد و فرو رود.[1].

4505. امام علی علیه السلام - از دعاهای وی پس از نماز مغرب -:بار خدایا! از من آنچه را كه صالح است، بپذیر، و از من آنچه را كه فاسد است، اصلاح كن.

بار خدایا! در آنچه از كارهایم كه اصلاح كرده ام، مرا بر فاسد كردن، توانا مساز، و آنچه را كه از پیش خودْ فاسد ساخته ام، اصلاح كن.

بار خدایا! من از هر گناهی كه جسمم با عافیت عطا شده از جانب تو بر من، به انجام دادن آن توانمند گشته است، و به لطف نعمتت دستم بدان رسیده، و به واسطه گستردگی روزی ات بدان دستْ درازی كرده ام، و با سرپوش گذاریِ تو در بین مردم، آن را مخفی داشته ام، و در آن به كرامت عفوت تكیه كرده ام، از تو طلب بخشش می كنم.

بار خدایا! از هر گناهی كه از آن به پیشگاه تو توبه كرده ام و بر انجام دادن آن پشیمان شده ام و در حالی كه مشغول انجام دادن آن بودم، از تو شرم می كردم و در هنگام انجام دادن آن از تو ترسیدم و آن گاه، بار دیگر به آن كار برگشتم و انجامش دادم، از تو طلب بخشش می كنم.

بار خدایا! از هر گناهی كه آن را دانستم و یا ندانستم، به یادم بود و یا فراموش نمودم، به خطا انجام دادم و یا به عمدْ مرتكب شدم، از تو طلب بخشش می كنم، واین، همان چیزی (گناهی) است كه من تردیدی ندارم جانم در گرو آن است؛ گرچه من آن را فراموش كرده ام و یا از آن، غافل شده ام.

بار خدایا! از تو درخواست بخشش دارم از هر گناهی كه به دستم برخویش وارد كردم و در آن، پیرو شهواتم بودم و یا در آن برای غیر خود، تلاش نمودم و یا در آن، پیروان خودم را فریفتم و یا با آن كس كه مرا منع كرده، درگیر شدم و یا به جهل خود بر او پیروز گشتم و یا با نیرنگ دیگری، در آن، نرمی به خرج دادم و یا میل و هوا، مرا به سوی آن لغزانده است.

بار خدایا! از تو درخواست بخشش می كنم از هر چیزی كه بدان تو را قصد كرده بودم، امّا در آن، چیزی را كه برای تو نیست، مخلوط ساخته ام، و در آن، چیزی كه تنها برای تو نیست با من شریك شده است؛ و از تو درخواست بخشش می كنم از چیزی كه بر عهده خویش نهاده ام، ولی هوای نَفْسم با آن مخالفت كرده است.

بار خدایا! بر محمّد و خاندان محمّد، درود فرست، و مرا از آتشْ رها ساز و به لطف خودت بر من ببخش.

بار خدایا! من به روی كریم و باقی و جاودانت - رویی كه با نور آن، آسمان ها و زمین، درخشان شده اند و تاریكی های خشكی و دریا روشن گشته اند و كار جِن و اِنس، بدان سامان یافته است - از تو درخواست می كنم كه بر محمّد و خاندان محمّد، درود فرستی، و با رحمت خود، كارهای مرا اصلاح كنی، ای مهربان ترینِ مهربانان![2].









    1. وقعة صفّین:134، بحار الأنوار:10/112/86، شرح نهج البلاغة:167/3.
    2. فلاح السائل:289/419، بحار الأنوار:7/101/86.